Afscheid nemen, hoe doe je dat? Iemand vroeg mij dat laatst. Zijn vader was in de terminale fase van kanker beland en de dood zou snel komen. Moest hij nog dingen "goedmaken"? Waren er nog dingen te bespreken?Vooral vertellen hoeveel hij van zijn vader hield? Gewoon stil naast zijn bed zitten en zijn hand vasthouden? Of zouden ze met het hele gezin aan het bed zitten?
Zoveel scenario's waren al door zijn hoofd gegaan. Maar zou het ook werkelijk zo gaan als hij dacht? Of zou het zo zijn dat hij net even zijn plek had verlaten voor toiletbezoek of iets dergelijks en zou hij dan bij terugkomst zijn vader overleden aantreffen? Het enige waar hij zeker van was, was dat zijn vader pertinent niet meer naar het ziekenhuis wilde en absoluut thuis wilde blijven om daar in zijn eigen omgeving te sterven.
De man was hier zo intensief mee bezig, het leek wel een obsessie. Ik vroeg hem hoe het kwam dat hij hier zo mee bezig was. Hij moest er even over nadenken, maar zei toen:"ik denk me in dat ik het ben die daar in dat bed ligt en dat ik het heel erg beangstigend zou vinden als ik helemaal alleen was en alleen moest sterven."
De band binnen het gezin was heel sterk en goed en hij kon zich niet voorstellen dat hij ooit zonder zijn familieleden zou zijn.
Het luchtte hem op om deze angst eens onder woorden te brengen, hoewel het de angst niet helemaal weg nam.
Uiteindelijk vond hij de oplossing na mijn vraag: "Hoe zou je vader willen dat het afscheid was?".
Hij was zo op zichzelf gefocust geweest, dat hij er nooit aan had gedacht om eens naar de wensen van zijn vader te vragen...........
Uiteindelijk is het gegaan zoals de vader het graag wilde: het hele gezin bij elkaar, met elkaar toastend op de familie, op vader. Hij is rustig ingeslapen.
