Online hulpverlening is in opmars. Via mail, msn, Skype, noem maar op. Velen denken: dat werkt toch niet? Voor effectieve hulpverlening moet je toch bij elkaar in een ruimte zijn en op die manier een gesprek voeren?
Ook ik was in het begin sceptisch. Toch ben ik de uitdaging aangegaan, het kwam min of meer op mijn pad. Ik meldde me aan bij een site voor (gratis) online hulpverlening. Mensen kunnen daar anoniem inloggen. De site is opgedeeld in verschillende "kamers", o.a. depressie, verslaving, zelfmoord gevoelens, eetstoornissen, rouw- en verlies. De hulpvrager kijkt zelf in welke "kamer" hij of zij het beste thuis hoort en kan in zo'n kamer chatten met lotgenoten. Er zijn op de site ook gastvrouwen/heren, vrijwilligers en hulpverleners aanwezig die de bezoekers wegwijs maken, maar die ook voor ze klaar staan om ze bijvoorbeeld één op één te woord te staan middels chat of webcam/microfoon.
De meeste bezoekers chatten liever. Ze geven aan het veilig te vinden dat niemand hen ziet en dat niemand weet wie ze daadwerkelijk zijn. Vaak schamen ze zich voor hun problemen en op deze manier kunnen ze toch hun verhaal kwijt.Ook voelt het veilig om in de eigen vertrouwde omgeving (thuis) te kunnen blijven. Afstand is vanzelfsprekend ook geen probleem meer. http://www.chathulp.nu/
Een ander voordeel is dat er geen wachtlijsten zijn en dat de bezoeker lotgenotencontact kan hebben of om hulp kan vragen op het tijdstip dat hem of haar uitkomt. Dus ook 's avonds en in het weekend.
Bezoekers kunnen alsnog een (betaald) traject met een hulpverlener aangaan als zij dat wensen en dan geschiedt de hulpverlening ook in een afgeschermde virtuele ruimte.
Als hulpverlener heb ik ervaren dat chatten als voordeel heeft dat je iets meer tijd hebt om te overdenken wat je iemand zegt of antwoordt. En door goede gesprekstechnieken te gebruiken en tussen de regels door te lezen werkt het (bijna) net zo effectief als face-to-face gesprekken. Natuurlijk blijft het nadeel dat je je cliënt niet ziet en de non-verbale communicatie dus weg valt.
Skype is wat mij betreft dan ook een nog beter alternatief. Het programma is gratis te downloaden, je kunt elkaar (desgewenst) zien via de cam en de geluidskwaliteit is in mijn beleving veel beter dan die van de "gewone" telefoon. Ik heb via Skype contact gehad met mensen in o.a. de Verenigde Staten en het was alsof ze naast me in de kamer stonden. Dit medium geeft dus de mogelijkheid tot een enorm werkgebied (als je de taal beheerst).
Het minst enthousiast ben ik over hulpverlening via mail. Het voordeel is dat je een mail doordacht kan beantwoorden en op een tijdstip dat jou het beste uitkomt, maar het nadeel is dan dat je niet direct op elkaar kunt reageren en ook hier valt natuurlijk het non-verbale contact totaal weg.
Via mail zijn er in mijn opinie ook vaker en sneller misverstanden over wat er nu gezegd wordt en het duurt langer voordat je dit recht kan zetten. Via chat kan je nog direct reageren of vragen of het klopt dat je het zo en zo begrepen hebt.
Binnenkort starten er via de online hulpverleningssite waar ik bij aangesloten ben online groepssessies voor lotgenoten en hun naasten. Er zijn vele onderwerpen om uit te kiezen.
Op 17 mei a.s. zal ik zelf om 20.00 uur een online sessie begeleiden over rouw- en verlies. We werken met groepen van maximaal 10 personen. Voor meer info en aanmelden: http://www.chathulp.nu/ (groepssessies) of neem contact met mij op via mail of twitter. Wees er snel bij, want vol = vol!
Er gaat wat mij betreft niets boven face-to-face hulpverlening, maar de ervaring heeft geleerd dat er dus ook hele goede online mogelijkheden zijn met tevreden cliënten tot gevolg!
