Advies? Nee dank je!

Ken je dat? Je zit ergens mee of je hebt iets heftigs meegemaakt. Je vertelt het aan verschillende mensen. En dan wordt het vaak oh zo voorspelbaar wat er gebeurt: degene aan wie je het vertelt komt direct met adviezen over wat je zou moeten (niet eens kunnen, maar moeten) doen. Of diegene heeft zelf iets soortgelijks meegemaakt en gaat daar uitgebreid over vertellen. Of kent iemand, de zus van de neef van de buurman.....die het ook heeft meegemaakt. En daar zit je dan met je sores. Het enige dat je wilde was ventileren, het gevoel hebben dat diegene er voor je is. Ik geef toe dat ik me zelf in het verleden ook aan dit soort gedrag schuldig heb gemaakt. Pas later, toen ik mijn opleiding tot counsellor volgde en het geleerde in praktijk ging brengen, merkte ik hoe het ook anders kon. Heel recent kwam ik zelf terecht in een staat van schok en onzekerheid. Had dringend de behoefte om te vertellen wat er speelde, maar merkte al snel dat ook hier opging dat mensen snel met dooddoeners en adviezen kwamen. En dat ik me daar nog beroerder door ging voelen en snel probeerde het contact af te kappen. Wil je iemand steunen in moeilijke tijden? Zorg dan gewoon dat je er BENT. Luister naar wat die persoon te vertellen heeft, laat zien dat je betrokken bent, leef mee en geef diegene de ruimte om zijn of haar gevoelens te uiten. Ga vooral niet vertellen dat jij precies weet hoe diegene zich voelt, want dat kan je niet weten. Iedereen beleeft de dingen op zijn of haar eigen manier. Het lucht voor de ander vaak op om gewoon nog een keer het verhaal te doen en dat betekent meteen een stukje verwerking. Hoe vaker iemand het kan vertellen, hoe eerder de scherpe randjes eraf gaan. En valt er een stilte? Gun die persoon dan de ruimte om die stilte te hebben. Stilte kan soms ook verhelderend zijn! Tijdens die stilte BEN je er gewoon. En dat is genoeg.

Goede voornemens in rook opgegaan?

Velen van ons zijn het nieuwe jaar met goede voornemens ingegaan. Op dieet, stoppen met roken, minder alcohol, meer bewegen....en natuurlijk zijn er nog veel meer te bedenken.
Nu is januari ten einde en vaak is er van die voornemens al niet veel meer over. Althans van de uitvoering.
Waarom moeten goede voornemens altijd op 1 januari ingaan? Toch een gevoel van een nieuw jaar, een nieuw begin. Met alle feestdagen net achter ons ook weer een soort schuldgevoel gekweekt over al het eten en drinken dat we naar binnen hebben geslagen.
En dan belanden we in het (vaak) grauwe, koude januari. Dit jaar met veel regen. Niet bepaald gezellig te noemen! Hardlopen? Nee, niet met dit weer. We blijven lekker binnen en proberen het ons daar aangenaam te maken met.....een lekker hapje, drankje, leuke film.

In plaats van hard van stapel lopen met het minder eten, drinken en roken, kan je je ook eens afvragen wat er nou achter zit. Zijn die pondjes die je kwijt wilt alleen door de afgelopen feestperiode gekomen? Of waren ze er al langer? Als ze er al langer waren en je weet dat het komt door bijvoorbeeld het snacken 's avonds op de bank, bedenk dan eens waarom je op die momenten gaat eten. Of waarom je liever naar een borrel grijpt. Of naar die sigaretten.

Zit er frustratie achter, zit je niet lekker in je vel, heb je te maken met conflicten (in jezelf, familie, werk), heb je verdriet dat je diep hebt weggestopt?
Je kan dan nog zo hard proberen om je leefgewoonten te veranderen, maar als je de oorzaak niet aanpakt verdwijnt dat knagende, vervelende gevoel ook niet. En zijn de goede voornemens snel weer verdwenen.

Ook als je niet weet wat er precies aan scheelt, maar weet je wel dat je niet goed in je vel zit, je onzeker voelt of je op wat voor manier dan ook niet tevreden bent over je situatie, overweeg dan counselling.
In het proces van counselling wordt niet naar één aspect van je leven gekeken, maar naar alle aspecten: jezelf, je gezondheid, werk, studie, familie, je sociale leven, je verwachtingen, je dromen, de levensfase waar je in zit. Bij counselling kijken we naar jou als mens in zijn geheel. Meer info? Kijk dan op de website of neem contact op!